W obszarach geograficznych, w których drewno jest materiałem łatwo dostępnym i popularnym, w naturalny sposób szukano zastosowań do wykorzystania odpadów będących skutkiem ubocznym jego obróbki. Tak powstała płyta wiórowa, która obecnie jest produkowana poprzez zgrzewanie wiórów z żywicami w wysokiej temperaturze i pod dużym ciśnieniem.

W krajach, gdzie drewno jest materiałem deficytowym i przez to bardzo drogim, starano się znaleźć alternatywę – surowiec spełniający podobne funkcje, jak płyta wiórowa, ale rodzimy, łatwo dostępny i tani. Tak powstały płyty ze zdrewniałych cząstek roślin jednorocznych takich jak łodygi bawełny, łuski ryżu czy odpady trzciny cukrowej – bagassy. Również w Polsce wykorzystuje się nie tylko odpady drewniane, ale również konopne czy lniane paździerze (zdrewniałe części łodyg tych roślin połamane i oddzielone od włókna) do produkcji płyty paździerzowej.

Jeżeli szukasz oferty sprzedażowej płyt wiórowych sprawdź: https://www.belmeb.pl/plyta-wiorowa-surowa-18-mm.html

Płyta paździerzowa należy wraz z płytą wiórową do grupy płyt drewnopochodnych. Wykorzystywana jest szeroko w meblarstwie, podobnie jak sklejka czy płyta pilśniowa (powstająca z rozdrobnionych odpadów drewna iglastego z dodatkiem żywic syntetycznych lub olejów schnących). Szczególnym powodzeniem w przemyśle meblarskim cieszy się płyta pilśniowa MDF (Medium Density Fibreboard), która ma większą gęstość (a zatem twardość) i lepsze parametry izolacyjne niż płyta wiórowa, jest jednak przy tym droższa. Do grupy płyt drewnopochodnych zalicza się również płyty OSB, których jednak nie używa się w meblarstwie a jedynie w budownictwie.

Każdą z płyt drewnopochodnych, jak również płyty na bazie łusek ryżu, bawełny i trzciny cukrowej można wykorzystać surowe ale również poddać obłogowaniu, laminowaniu czy fornirowaniu.